*عرفه یک زمان است و وقوف در عرفات یک منسک است!
*کسی که از حرم بیرون رفته ابتدا باید وقوف کند،ما در ضمن بندگی هم یادتون میره کجا هستیم و که هستیم و غافلیم. سلوک بندگی که با أین ها همراه میشود ، با دور شدن از او و بدون توجه و همراه می شود از دشواری های سلوک است. گانی غفلت کردیم از درون خودمان که چه بر سرمان آمده و این ها ما را به ضرورت وقوف یا درنگ کردن می رساند،وقوف یعنی ایستادن و بازنگری کردن که چه خبر است ؟ در درون من چه میگذرد ؟ بندگی من را چه مصادره کرده ؟ ذکر من را چه کسی برای خود برداشته؟
*اولین حرکت عبدی که از حرم بیرون زده وقوف است و درنگ کردن ، نتیجه این درک باید واقف شدن باشد، باید آگاه شدن و شهود باشد.
(سخنرانی استاد هادی پور در تاریخ 19 مرداد ماه 98)
پ.ن: دوباره قسمت شده عرفه دعوت بشم حرم :)
پ.ن2:التماس دعا زیاد ، یا حتی خیلی زیاااااد
