مبهم نامه✨

شیعتی مَهْما شَرِبْتُم ماءِ عَذْبٍ فاذکرونی
(شیعیان من! هنگامی که آب گوارا نوشیدید، مرا یاد کنید)
اَوْ سَمِعْتُم بِغَـــــریبٍ اَوْ شَهیدٍ فَانْدُبُونی
(ویاهنگامی که ازغریبی یا شهیدی خبری شنیدید، برمن ندبه کنید)
فـَاَنا السِّبْطُ الَّذی مِنْ غَیْرِ جُــرْمٍ قَتِلُونی
(من، نواده [پیامبر] هستم که مرا بی گناه کشتند)
وَ بِجَرد الخَیْـلِ بَعْد القَتْلِ عَمْداً سَحِقُونی
(و پس از آن از روی عمد، مرا پایمال سم اسبان کردند)
لَیْتَکُم فی یَوْمِ عاشــورا جمیـعاَ تَنْظُرونی
(ای کاش، همگی در روز عاشورا بودید و می‌دیدید)
کَیْفَ اِسْتَسْقی لِطِفْـلی فَاَبوا اَن یّرْحَمُونی
(که چگونه برای کودک خردسالم،آب خواستم و آنان رحم نکردند)
وسقوه سهم بغــــی عوض الماء المعین
(و به جای آب، با تیر جفا او را سیراب کردند)
یا لرزئ مصاب هدّ ارکان الحجون
(وه! چه فاجعه غم انگیز و دردناک که براثر آن کوه‌های بلند مکه به لرزه درآمد.)
ویلهم قد جرحوا قلب، لرسول الثقلین
(وای بر آنها که با این کار خود، قلب مبارک رسول را جریحه دار کردند)
فالعنواهم ماستطعتم شیعتی فی­کل حین
(ای شیعیان من هرچه توان دارید درهر زمان آنها را لعنت کنید)

از کل خاطرات بچگیم ، یک لالایی عجیب تو ذهنم مونده ، لالایی که در اینده هم یقییا خط اول مادرانه های من خواهد بود:
مدینه بود و غوغا بود            اسیرِ دیوِ سرما بود
محمد سر زد از مکه               که او خورشیدِ دلها بود
خدیجه همسرِ او بود              زنی خندان و خوش خو بود
برای شادی و غم ها               خدیجه یارِ نیکو بود
خدا یک دخترِ زیبا                 به آنها داد لا لا لا
به اسمِ فاطمه زهرا               امیدِ مادر و بابا
علی دامادِ پیغمبر                  برای فاطمه همسر
برای دخترِ خورشید              علی از هر کسی بهتر
چراغِ خانه ام لا لا                گلِ گلدانِ من لا لا
علی شیرِ خدا لا لا                علی مشکل گشا لا لا
شبِ تاریک نان می برد         برای بچه ها لا لا
حسن فرزند آنها بود             حسن مانندِ بابا بود
شهیدِ زخم دشمن شد          حسن یک کوه تنها بود
علی فرزند دیگر داشت        جوانی کوه پیکر داشت
همیشه حضرت عباس         به لب نامِ برادر داشت
گلِ پرپر حسینم کو             گلِ سرخ و گل شب بو
کنار رود و لب تشنه            تمامِ غنچه های او
حسین و اکبرم لا لا             علی اصغرم لا لا
کجایی عمه جان زینب        سکینه دخترم لا لا
لا لا لا لا گل لاله                  نکن گریه نکن ناله
شبی سرد است و مهتابی    چرا گریان و بی تابی
برایت قصه هم گفتم          چرا امشب نمی خوابی