جمعه ۲۳ آبان ۹۹
یادم میاد یه زمانی دهه شصتیا از نسل سوخته بودن میگفتن، حالا ما ها شدیم نسل خاکستر شده ، حاضرم دهه شصتی می بودم اما سال‌های جوونیم و آینده زندگیم اینقدر تاریک نبود، بنویسین ما نسلی بودیم که پرتوقع نشد ولی همون توقع ساده اش هم هرچی بیشتر میگذره پرتوقعی محسوب میشه، بنویسین ما نسلی بودیم که سال بعد که نه حتی از آینده مون تو ماه بعد خبر نداریم، بنویسین ماها تو جوونی مون رسیدیم به میانسالی، دل من و هم نسلای من خیلی وقته رسیده به بحران 40 سالگی، نمیگیم دهه 60 همه چی خوب بود ولی ثبات داشت، دهه 60 با تموم نقاط سیاهش برگ برنده اش دل خوش بود، فقیر بودن، غنی بودن، هرچی بودن دلشون خوش بود، چیزی که من و هم نسلای من ندارن......
بیشتر از هرچی آرزو داشتم جوونیم تو دهه 70 رقم می‌خورد، به طرز عجیبی آدم همون زمونه ام :)
گوش کردن این آهنگ هم پیشنهاد میشه :)
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.