پنجشنبه ۶ شهریور ۹۹
فاصله بین ساختن و باختن فقط یک حرفه، اما چی میشه آدمی که اینقدر جنگید و با چنگ و دندون به داشته هاش رسیده با بی پروایی جار میزن باختنش رو؟ چی میشه رها میکنه همه چیز رو و فقط غصه میخوره؟ به چه قیمتی؟؟ چطور میتونه فراموش کنه و اینقدر ساده چشم هاش رو ببنده؟؟ باور نداره اما چشم هاش رو میبنده و مدام فکر میکنه چطور به اینجا رسید؟؟ شرایطی که شاید روزی به خیالاتش هم راه پیدا نمیکرد....
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.