مبهم نامه✨

سلام 

خود زهر بپاشی و نباشد گله از کس

خود درد فزودی به درون خود اسیری

مشکل که همانست، گریز از سر مردم

گر حال تو جویند، بعید است بمیری

آن خون که تو دیدی ز تنت رفته به آهی

خون نیست، که اشک است، که او را تو امیری

رو کن به سوی خلق خدا در همه ی حال

فریاد بکن بر سر خود با چه نفیری

اری که توییّ و خود تو یکه و تنها

در راه خدا باش، چه باشی چه بمیری

ما هم یه صندلی میذاریم این گوشه میشینیم مشاعره تماشا کنیم:)

چه خبره اینجا !!! [لبخند]

خانم پروینِ مبهم و دکتر شهریارِ مهربان !

+ بی شوخی خیلی جالب بود

من در حال حاضر پستمم نمیاد ، شعر که هیچی اصلا !

من خویش چی بود اولش فرزندم!!!! 

سلام اگه امکانش هست وبلاگ ما رو دنبال کنید ممنونم 

آفرین آفرین آفرین.

چه مشاعره ی جالبی...